Πολιτική για τη θάλασσα και την κοινωνία

Ο υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής, κ. Γιώργος Βουλγαράκης, μια ακόμη φορά, στις 15/5/2008, επισκέφθηκε το Λονδίνο και εκφώνησε ομιλία με θέμα: «Ένα στρατηγικό όραμα για τη Ναυτιλία – Οι προκλήσεις της επόμενης δεκαετίας».
Ποια είναι τα κύρια θέματα στα οποία ο κ. Υπουργός θέτει τη χώρα μας σε άλλη ρότα από αυτή της πλειονότητας των εταίρων μας, στην Ευρώπη;
Είναι όλα αυτά τα θέματα, τα οποία αναδεικνύει μέρος της ελληνικής πλοιοκτησίας (αυτό με τη μικρότερη σχέση με την ελληνική πραγματικότητα και οικονομία), με συνέπεια, είναι αλήθεια τα τελευταία χρόνια, αναπτύσσοντας όλες τις δράσεις των lobbies που απαιτούν οι διαδικασίες διαβουλεύσεων στις σύγχρονες δημοκρατίες μας...

Αφορούν θέματα για:

• Περιφερειακούς οργανισμούς, περιφερειακές ρυθμίσεις και το Διεθνή Ναυτιλιακό Οργανισμό (ΙΜΟ). Δηλ. τη διεθνή διπλωματία της ναυτιλίας, δηλώνοντας για μια ακόμη φορά ότι η ελληνική κυβέρνηση υποστηρίζει πλήρως τον ρόλο του ΙΜΟ, ο οποίος είναι το μόνο (;) αρμόδιο ρυθμιστικό όργανο για τη διεθνή ναυτιλία... Οι συνεχείς παρεμβάσεις, σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο, δημιουργούν προβλήματα σε αυτή, την κατ΄ εξοχή διεθνή, δραστηριότητα. «Να τονίσω, για άλλη μια φορά, τη σημασία να αποφύγουμε τον πειρασμό των περιφερειακών ή μονομερών μέτρων, τα οποία, στο τέλος, χρησιμεύουν μόνο στο να εμποδίσουν το διεθνές εμπόριο»... είπε. Έτσι ξεκάθαρα αρνείται ο κος Υπουργός το ρόλο των οργάνων της Ευρώπης που εκφράζουν και τις κοινωνίες της και αποδέχεται αποκλειστικά το ρόλο του ΙΜΟ ο οποίος με συνέπεια εκφράζει απόψεις που νομίζει ότι υπηρετούν τα συμφέροντα της πλοιοκτησίας...
• Η σχέση ναυτιλίας και περιβάλλοντος αναγνωρίζοντας την ανάγκη αντιμετώπισης του προβλήματος. Η ναυτιλία αναπτύσσεται συνεχώς, και κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει τα «ίχνη» της πάνω στο περιβάλλον. Η αυξανόμενη ανησυχία της παγκόσμιας κοινής γνώμης για την αλλαγή του κλίματος δεν μπορεί να αγνοηθεί... Κατά τον Υπουργό ο ΙΜΟ στο τέλος του 2008 και κατόπιν μελετών (;) θα αντιμετωπίσει το θέμα και όχι η ΕΕ μονομερώς όπως ανέφερε...

• Η εικόνα της ναυτιλίας. Αν και τελευταία οι τόνοι έχουν πέσει, οι σχέσεις ναυτιλίας και ΕΕ δεν είναι οι καλύτερες, ενώ, τριβές αναπτύσσονται και με τις πρωτοβουλίες της αμερικάνικης διοίκησης, είτε για θέματα προστασίας του περιβάλλοντος, είτε για την αντιμετώπιση της «τρομοκρατίας». Τελευταίο παράδειγμα, η θέση των ΗΠΑ για τους επιπρόσθετους ελέγχους των εμπορευματοκιβωτίων που έχουν προορισμό την χώρα τους. Πρώτο ήταν η οργισμένη αντίθεση των φορέων (;) της για τα πλοία διπλού τοιχώματος. Σήμερα γνωρίζουμε πλέον ποιοι είχαν τότε δίκιο. Ας αντλήσουμε συμπεράσματα...
• Οι συνεχιζόμενες συζητήσεις στην Ε.Ε. για την Ανακοίνωση περί Ενιαίας Ναυτιλιακής Πολιτικής. Τα περισσότερα από τα προτεινόμενα μέτρα αναγνωρίζουν την ανάγκη για μια στρατηγική που θα προσδώσει ηγετικό ρόλο στις θαλάσσιες μεταφορές στην εποχή της παγκοσμιοποίησης. Το μήνυμα ότι η Ευρώπη ήταν πάντοτε και παραμένει «Ναυτικό Έθνος» δεν φαίνεται να είναι για όλους ιδιαίτερα ενθαρρυντικό...

Η Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων στις 10.10.2007 [COM(2007) 575 τελικό] ανακοίνωσε την πρότασή της για «Μια ολοκληρωμένη θαλάσσια πολιτική για την Ευρωπαϊκή Ένωση» η οποία θεμελιώνεται στη σαφή παραδοχή ότι όλα τα θέματα που σχετίζονται με τους ωκεανούς και τις θάλασσες της Ευρώπης διασυνδέονται και ότι οι πολιτικές που συνδέονται με τη θάλασσα πρέπει να αναπτύσσονται συνεκτικά εάν θέλουμε να αποκομίσουμε τα επιθυμητά αποτελέσματα και να μην αναφερόμαστε αποκλειστικά για τη ναυτιλία...

Θέλησε η επιτροπή τη Προώθηση του ηγετικού ρόλου της Ευρώπης σε διεθνής θαλάσσιες υποθέσεις. Την απασχολεί η πιο αποτελεσματική διεθνής διακυβέρνηση των θαλάσσιων υποθέσεων και η αποτελεσματική επιβολή του διεθνούς ναυτικού δικαίου, προτρέποντας τα κράτη μέλη να επικυρώσουν τις συναφείς συμφωνίες. Επιδιώκει το συντονισμό των ευρωπαϊκών συμφερόντων σε καίριας σημασίας διεθνή φόρα...

Το βαθύτερο μήνυμα αυτής της ανακοίνωσης ήταν ότι δεν έχουμε πια την πολυτέλεια να μελετάμε τους ωκεανούς και τις θάλασσες αποσπασματικά. Βρισκόμαστε μπροστά στην πρόκληση να διερευνήσουμε τον τρόπο με τον οποίο αλληλεπιδρούν οι διάφορες τομεακές ναυτιλιακές πολιτικές, καθώς και τον τρόπο με τον οποίο μπορούν να συνδυαστούν αυτές, ώστε να αλληλοσυμπληρώνονται και να δημιουργούν συνέργειες, αφού όλες τους σχετίζονται με τον ίδιο βασικό πόρο: τον παγκόσμιο ωκεανό.

Συνεπώς, οι διάφοροι θαλάσσιοι τομείς και πόροι διαδραματίζουν κρίσιμο ρόλο στην οικονομία της Ευρώπης, καθώς αντιπροσωπεύουν τον μεγαλύτερο εμπορικό στόλο στον κόσμο, περισσότερους από 1.200 λιμένες, μια ναυπηγική βιομηχανία υψηλής τεχνολογίας, τον παράκτιο τουρισμό και μια σημαντική πηγή και μέσο μεταφοράς της ενέργειας που καταναλώνουμε.

«Είναι ανάγκη να λάβουμε υπόψη όλα τα ανωτέρω, να συναγάγουμε τα απαραίτητα συμπεράσματα και να χρησιμοποιήσουμε την πολιτική της Ένωσης στον τομέα αυτό ως μέσο προώθησης της θαλάσσιας οικονομίας, εξασφαλίζοντας παράλληλα την κατάλληλη προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντός μας» όπως είχε τονίσει τότε ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Jose Manuel Barroso.

Πρόκειται για μια φιλόδοξη εξέλιξη, καθώς για πρώτη φορά στην ιστορία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η θάλασσα ως ολότητα περιέρχεται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντός μας και η θαλάσσια διάσταση της Ευρώπης καθίσταται στρατηγική προτεραιότητα της Επιτροπής

 Αυτή η συζήτηση από την σχετική Πράσινη Βίβλο στη χώρα μας μέχρι το σημερινό μπλε βιβλίο δεν έγινε. Η πολιτεία αλλά και η περί ου ο λόγος πλοιοκτησία φαίνεται ότι έτσι υποστηρίζουν τα συμφέροντα και της πλοιοκτησία και της χώρας. Στο μέλλον για μια ακόμη φορά θα αποδειχθεί πόσο κοντόθωρη είναι αυτή η σχολή σκέψης. Για τούτο και η διαμόρφωση μιας σφαιρικής κοινοτικής θαλάσσιας πολιτικής είναι η ελπίδα μας. Για τη ναυτιλία και για την κοινωνία.