Μετά
από μια τριακονταετία στο χώρο της ναυτιλίας. Αντιλαμβανόμαστε και γνωρίζουμε
την οπτική, όπως και τον καθένα/μια που εκφράζει απόψεις, επί μέρους ή και εν
γενικότερες, για τα επί της ναυτιλιακής δραστηριότητας.
Σήμερα
συνεχίζουμε ως χώρα (Πολιτεία και κοινωνικοί εταίροι) να κρατάμε μια στάση
διαφορετική από αυτήν που κυριαρχεί στην ΕΕ στα θέματα τα σχετικά με τις εκπομπές
ρύπων, από τα πλοία, που προκαλούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου.
Η
αρχή είχε ξεκινήσει με την δαιμονοποίηση της συμφωνίας 20-20 και όσων επέλεγαν ακόμη
και τα scrubbers (πλυντηρίδες) κλειστής λειτουργίας…
Αποδείχθηκε
ότι έκαναν λάθος. Εφόσον δεν είχαν σκοπιμότητα τουλάχιστον ας αναλάβουν τις ευθύνες
των λαθεμένων επιλογών τους…
Από
τη μέχρι τώρα εφαρμογή νέων περιβαλλοντικών κανόνων έχουν αντληθεί πολλά
διδάγματα. Το πρώτο σημαντικό ορόσημο της ναυτιλιακής βιομηχανίας, η επιβολή
ανώτατου ορίου θείου στα καύσιμα το 2020, εφαρμόστηκε ομαλά διαψεύδοντας τις Κασσάνδρες
της ελληνικής επικοινωνιακής καταιγίδας που στο διεθνές περιβάλλον ανέπτυσσε τα
σχετικά επιχειρήματα της σχολής της “τρομοκρατίας” για τους μύριους τόσους
κινδύνους, για τα πλοία, τους ναυτικούς, τα φορτία και τους επιβάτες.
Τα
scrubbers εκπλήρωσαν τις προσδοκίες, ενώ ταυτοχρόνως τα συστήματα BWT
αναπτύσσονται συνεχώς.
Όσοι
παρακολουθούν τις σχετικές αναρτήσεις από αυτήν την σελίδα γνωρίζουν τις απόψεις
μας επί αυτών.
Σε
γενικές γραμμές υποστηρίζουμε ότι η χώρα μας ξοδεύει διπλωματικό κεφάλαιο και συμμαχίες
για μια μάχη χαρακωμάτων.
Συμφωνούμε και
υποστηρίζουμε τις πρωτοβουλίες των οργάνων της Ε.Ε.
Όχι μόνο για
τα θέματα που αφορούν στη "νέα πράσινη συμφωνία", αλλά ιδιαιτέρως στη
προσπάθειά της Ε.Ε. να εξαναγκάσει τον ΙΜΟ, επιτέλους, να υλοποιήσει τη δέσμευση
του για παγκόσμιες ρυθμίσεις, για τις εκπομπές, που καθυστέρησε απαράδεκτα και μεθοδευμένα,
παρά τις διεθνείς δεσμεύσεις του για τις οποίες και δόθηκε η δυνατότητα της εξαίρεσης
της ναυτιλία στη συμφωνία του Παρισιού το ’12.
Δεν είναι η πρώτη
φορά που ο ΙΜΟ "πετάει", για μερικά χρόνια, την μπάλα στις εξέδρες και
μετά εξαναγκάζεται να ρυθμίσει ακολουθώντας περιφερειακές πρωτοβουλίες. Η περίπτωση
των "διπλών τοιχωμάτων" είναι ιστορικής καταγραφής…
Τότε η Ευρώπη
ακολούθησε την τακτική, σε συνέχεια των ΗΠΑ, που ανάγκασε τον ΙΜΟ να υιοθετήσει
την πρόταση της Ευρώπης για επιτάχυνση της απόσυρσης των δεξαμενόπλοιων που δεν
διέθεταν διπλά τοιχώματα. Κίνηση που έφερε τεράστιες αλλαγές υπέρ του περιβάλλοντος
απέναντι στις αρνητικές επιπτώσεις από τη λειτουργία δεξαμενόπλοιων μονού τοιχώματος
(δυστυχώς και τότε η Ελλάδα ήταν απέναντι...).
Προφανώς και
οι Έλληνες επιχειρηματίες, υπηρετούν τα κατά τη γνώμη τους, συμφέροντά τους. Διακρίνουμε
σημαντικές και ενδιαφέρουσες διαφοροποιήσεις μεταξύ τους. Γεγονός που καταδεικνύει
ότι: ούτε οι επιδιώξεις, ούτε τα συμφέροντα αλλά ούτε και οι απόψεις είναι ίδιες
στο χώρο του ναυτιλιακού επιχειρείν. Πολύ δε περισσότερο στην ευρύτερη ναυτιλιακή
οικογένεια, πέραν της πλοιοκτησίας…
Υποστηρίζουμε
πως η Ε.Ε.Ε. στα θέματα της αέριας ρύπανσης εξυπηρετεί απόψεις παρελθούσης περιόδου
και εκπροσωπεί αντιλήψεις που βρίσκουν απέναντί της την κοινωνία των πολιτών, σε
διεθνές και εθνικό επίπεδο...
Στο τέλος της
ημέρας προσθέτουν στον λανθάνοντα αντιευρωπαϊσμό τμημάτων της ελληνικής κοινής γνώμης,
εδώ και καιρό, το δικό τους λιθαράκι...
Όλοι
σήμερα γνωρίζουμε πως υπάρχουν πεδία και δυνατότητες προωθητικού συμβιβασμού
αντί να πιέζουμε τους Υπουργούς επί της ναυτιλίας της χώρας μας να αφήνουν
ασαφείς αιχμές ενάντια της ΕΕ και των οργάνων της γενικά.
Η πρόταση
που έστω και καθυστερημένα μπορεί να αποτελέσει συμβολή της Ελλάδας.
“… Δημιουργία
ενός ειδικού ευρωπαϊκού Ταμείου υπό το Ευρωπαϊκό Σύστημα Εμπορίας Εκπομπών EU
ETS, σε συνάρτηση με τη σχεδιαζόμενη από την Ε.Ε. ένταξη της ναυτιλίας στο (EU
ETS)…”
Φαίνεται να εξαντλήθηκα
τα όρια υπομονής στην ΕΕ από τις καθυστερήσεις του ΙΜΟ...
