Προτείνει ένα Παγκόσμιο φόρο για τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα.
Εκτιμά δε ότι το Σύστημα Εμπορίας Εκπομπών στην Ευρωπαϊκή Ένωση, μέσω του οποίου προσδιορίζεται το κόστος που καταβάλλουν οι βιομηχανίες που ρυπαίνουν το περιβάλλον, ότι είναι σε σωστή κατεύθυνση.
Στην ανάλυσή του δε εντοπίζει ότι η τιμή των ρύπων που διαμορφώθηκε από τις σχετικές δημοπρασίες κινούνταν σε χαμηλά επίπεδα την τελευταία δεκαετία, πολύ πιο κάτω από τα επίπεδα που προτείνει το ΔΝΤ ως ελάχιστο φόρο…
Σύμφωνα λοιπόν με το ΔΝΤ, το δημοσιονομικό κόστος και οι επιπτώσεις στο δημόσιο χρέος από τις πολιτικές αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής, θα εξαρτηθούν από το μείγμα των πολιτικών εσόδων και δαπανών που θα ακολουθήσουν οι χώρες. Η ανάλυσή του δείχνει ότι εάν εφαρμοστεί τώρα ένας κατάλληλος συνδυασμός μέτρων, οι κλιματικοί στόχοι μπορούν να επιτευχθούν με περιορισμένο δημοσιονομικό κόστος.
Η θέσπιση ενός ελάχιστου παγκόσμιου φόρου στις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα (κατώτατο επίπεδο διεθνούς τιμής άνθρακα ), είναι η πρόταση από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο προκειμένου να επιταχυνθεί η απάντηση στην κλιματική κρίση χωρίς να εκτροχιαστεί το δημόσιο χρέος που για πολλές χώρες έχει ήδη αυξηθεί σε πολύ υψηλά επίπεδα.
Στην Ελλάδα ακόμη με διάφορους τρόπους και διάφορες αιτιολογίες ακόμη αντιστεκόμαστε στις προσπάθειες αντιμετώπισης της κλιματικής κρίσης και καταστροφής. Κράτος και δρώντες παράγοντες (παίκτες) αξιοποιούν την επιφύλαξη και έλλειψη γνώσης και εμπειρίας για αυτά τα μέτρα και αντί να συμβάλουν για πιο αποτελεσματική και λειτουργική υλοποίηση, αναδεικνύουν εγγενείς αδυναμίες για τη μη λήψη μέτρων.
Οι διάφορες ανεπεξέργαστες προτάσεις που ακούγονται είτε κρίνονται περιορισμένης αποτελεσματικότητας είτε ακόμη πιο δύσκολες στον έλεγχο της εφαρμογή τους σε παγκόσμιο επίπεδο.
Η ζωή όμως συνεχίζεται και όπως στο παρελθόν θα ακολουθήσουμε, αρκεί να μη το πληρώσει το σύνολο της χώρας μας με το ξόδεμα διπλωματικού κεφαλαίου για την υποστήριξη συμμαχιών υποστήριξης παρηκμασμένων ιδεών και πρακτικών.
