Ανάγκη επαναπροσανατολισμού του ρόλου της Ελλάδος στον ΙΜΟ

Η άκριτη υποστήριξη του ΙΜΟ από το Ελληνικό κράτος δεν είναι πάντοτε η πλέον καλή πρακτική.

Ούτε για την Ελλάδα, ούτε για τη ναυτιλία, ούτε για τη διεθνή κοινότητα.
Όλο και περισσότερο φαίνεται ότι κάποια στιγμή, σύντομα, θα ανοίξει το κουτί της

Πανδώρας…

Την τελευταία 8ετία έχει εκφραστεί έντονα, η κριτική από διεθνείς opinion makers

για την καθυστέρηση ή και έλλειψη ρυθμίσεων, σε σημαντικά θέματα, που η εξέλιξη του PESTEL επιβάλει στο τομέα, της ναυτιλιακής δραστηριότητας.

Τελευταία αξιοσημείωτες είναι οι διαφορές στους κανονισμούς του ΙΜΟ με επιλογές μεγάλων και σημαντικών διεθνών παικτών, φέρνοντας ως παράδειγμα τις διαφορές στην

προσέγγιση ανάμεσα στην Αμερικανική Ακτοφυλακή και στον Διεθνή Ναυτιλιακό Οργανισμό, όπως και οι διαρκείς αντιπαραθέσεις του ΙΜΟ με την ΕΕ.

Πολλές φορές από τούτη εδώ τη σελίδα έχουμε κατακρίνει τη ευθύνη της χώρας μας, ως ηγέτιδα ναυτιλιακή δύναμη, για τις σκόπιμες καθυστερήσεις του ΙΜΟ, για ρυθμίσεις σε

παγκόσμιο επίπεδο, που αφορούν ιδιαιτέρως θέματα εξωτερικού κόστους (εκπομπές αέριων ρύπων, συλλογή αποβλήτων, θαλάσσια ρύπανση κλπ.) και όχι μόνον.

Οι επιλογές βέβαια της χώρας επ’αυτών, συνήθως, δεν είναι το αποτέλεσμα δημόσιας έκφρασης και συζήτησης των όποιων προγραμματικών επιλογών με δημόσιο τρόπο, αλλά

περισσότερο στοιχείο αδιαφανούς υποστήριξης (περισσότερο λόγω ίσως άγνοιας αν όχι υποτέλειας) στο βασικό κοινωνικό εταίρο (ΕΕΕ), που διαχειρίζεται μέχρι σήμερα, με αποκλειστικό τρόπο, τα ζητήματα αυτά, όλες τις μεταπολεμικές δεκαετίες.

Στις σημερινές συνθήκες της Μετα-παγκοσμιοποίησης (στην εποχή των ρυθμίσεων),

χείριστη υπηρεσία προσφέρουν όλοι εκείνοι που βαδίζουν το δρόμο του τυφλού ελληνοκεντρισμού στη ναυτιλία (μόνιμος λαϊκισμός) και της επικράτησης της λογικής υποστήριξης χαρακωμάτων στις σύγχρονες εξελίξεις των θαλασσίων μεταφορών, στην εποχή των από port to port σε door to door μεταφορών.

Η ανάγκη για μια άλλη στρατηγική, υποστήριξης αυτού του τόσο σημαντικού τομέα για τη χώρα και την οικονομία, είναι περισσότερο από ποτέ προφανής.
Να μην οδηγηθούμε για μια ακόμη φορά, αντί να σφραγίσουμε τις εξελίξεις, να

ακολουθήσουμε, ασθμαίνοντας και εκ των υστέρων, σε θέματα που αφορούν τα συμφέροντα της κοινωνίας των εθνών.

Όσοι με συνθήματα αποπροσανατολίζουν επί πολλά χρόνια, με τη διαμάχη μεταξύ «περιφερειακών» ρυθμίσεων, όπως ονομάζουν π.χ. τις προθέσεις τις Ε.Ε. για ρυθμιστικές παρεμβάσεις στον τομέα, σε αντιπαράθεση με τις απευθείας παρεμβάσεις των κρατών σε παγκόσμιους οργανισμούς όπως ο ΙΜΟ και προτάσσουν ιδεολογικές σκιαμαχίες, για να συγκαλύψουν την έλλειψη ουσιαστικού σύγχρονου, επιχειρηματικού, τεκμηριωμένου λόγου, δεν συμβάλλουν ούτε για το μέλλον του τομέα αλλά ούτε και για τη σημασία του ρόλου του κράτους μας σε διεθνές επίπεδο. Ήδη πολλές φορές έχει αξιολογηθεί ως μεροληπτική η πολιτική του ΙΜΟ, η οποία και στη πορεία επιχειρήθηκε η διόρθωσή της… Έχουμε πολλά παραδείγματα στην τελευταία φάση, που ο ΙΜΟ “πέταγε” τη μπάλα στις εξέδρες, μέχρι που υποχρεώθηκε από ισχυρά κέντρα της διεθνούς τάξης να συμβιβαστεί… Να θυμηθούμε τη στάση στο παρελθόν για τα διπλά τοιχώματα; Τη στάση για το Port State Control; Πρόσφατα για τo πρόβλημα περί "emission", με τη ναυτιλία και το φαινόμενο θερμοκηπίου; Και άλλα πολλά για τα οποία θα είχε ενδιαφέρον μια αξιολόγηση των ωφελειών της ελληνικής ναυτιλίας και του ελληνικού κράτους, συντασσόμενοι με τη μεριά των αντιδρόντων και τελικά συρόμενων.

Η χώρα και η ναυτιλία μας πρέπει, πρωτοπόρα ως ηγέτιδα δύναμη, να συμβάλλει στις νέες συνθήκες, καινοτομώντας και οδηγώντας, όχι φρενάροντας με οπισθοδρομικές αντιλήψεις και πρακτικές.