“σήμερα το λιμάνι χρειάζεται την υποστήριξη της πόλης όσο
ποτέ άλλοτε και η πόλη έχει ανάγκη ανταγωνιστικό λιμάνι”.
Οι σχέσεις πόλης - λιμανιού ίσως να µην είναι ποτέ χωρίς προβλήματα,
αλλά τα προβλήματα θα είναι λιγότερο σοβαρά αν υπάρχει ένα μακροπρόθεσμο όραμα
το οποίο θα δείχνει τη σημασία του λιμανιού και το πώς θα πρέπει να αναπτυχθεί
για να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της πόλης.
Είναι σημαντικό να κατανοεί κανείς την ιστορία του λιμανιού
και της πόλης, ιδιαίτερα της αλληλεξάρτησής τους.
Αντιθέσεις λιμανιού-πόλης
Οι αντιθέσεις μεταξύ της πόλης και του λιμανιού
προέρχονται κυρίως από την αναγκαστική συνύπαρξη - σε δεδομένο και περιορισμένο
χώρο - δύο οργανισμών, των οποίων τα συµφέροντα και οι στόχοι μοιάζουν, εκ
πρώτης όψεως, να είναι διαφορετικά.
Υπ’αυτή την έννοια αναδεικνύεται μια διαφορά στόχων, η
οποία φέρνει στην επιφάνεια αντιθέσεις που θέτουν υπό αμφισβήτηση την φυσική
και την λειτουργική συµβατότητα των δύο αυτών κέντρων δραστηριοτήτων. Από την
μεριά της πόλης, η μόλυνση, ο θόρυβος και τα μποτιλιαρίσματα είναι ανάμεσα στα
συχνότερα αναφερόμενα αρνητικά σημεία, για να µην αναφέρουμε την αισθητική
επιβάρυνση από τις λειτουργίες του λιμανιού.
Υπάρχουν πέντε κύριες προκλήσεις που θα έπρεπε η δημοτική
αρχή να έχει ήδη θέσει, για να αντιμετωπίσει η διοίκηση του λιμανιού στη σχέση
της µε την πόλη.
Ø Πρώτον,
έπρεπε να υπάρχει ένα όραμα για το λιμάνι και την ευρύτερη παραλία. Πρέπει να
καλλιεργηθεί η αρµονική συνύπαρξη της λιμενικής και της αστικής ακτής που θα
εξασφαλίζει τη βιώσιμη λιμενική αξιοποίηση της πρώτης και την οικονομική και
κοινωνική αναζωογόνηση της δεύτερης.
Ø Δεύτερον,
χρειάζεται καλός λιµενικός σχεδιασμός που θα λαµβάνει υπόψη του τόσο το
συνολικό περιβάλλον μέσα στο οποίο λειτουργεί το λιμάνι όσο και τις
µη-ναυτιλιακές λειτουργίες και δράσεις στο λιμάνι (Εκθεσιακός χώρος, real estate κλπ.)
Ø Τρίτον,
η διοίκηση του λιμανιού πρέπει να λαµβάνει υπόψη της τη δυναμική της πόλης μέσα
στην οποία λειτουργεί και να αναπτύξει μια θεσμική, τεχνοκρατική διαδικασία
διαβούλευσης έτσι ώστε να κατανοεί θετικά τις αγωνίες και τις απόψεις της
δημοτικής αρχής και της πόλης συνολικά.
Ø Τέταρτον,
οι διοίκηση του λιμανιού πρέπει να κατανοεί πλήρως και να επιδείξει ευαισθησία
για το ιδιοκτησιακό καθεστώς της παραλίας, το οποίο από την άποψη της πόλης
θεωρείται ως πόρος της πόλης και από την άποψη του λιμανιού θεωρείται ως
ιδιοκτησία για ανάπτυξη δραστηριοτήτων πέρα και εκτός αυτών των λιμενικών ως
πηγή εσόδων του (π.χ. αξιοποίηση γης για μη λιμενικές δραστηριότητες).
Ø Πέμπτον,
η διοίκηση του λιµένα πρέπει να έχει περιβαλλοντολογική ευαισθησία και μια
ενεργή στάση σχετικά µε ζητήματα όπως: οι θαλάσσιοι και ατμοσφαιρικοί ρύποι, ο
θόρυβος, η ανάπλαση των πρώην βιομηχανικών περιοχών, καθώς και σχετικά µε θέματα
πολιτιστικής κληρονομιάς και ψυχαγωγίας επειδή οι περιβαλλοντικές ανησυχίες θα
έπρεπε να αποτελούν μια υψηλή προτεραιότητα της κοινότητας και τελικά της
δημοτικής αρχής.
Επιπλέον των καθημερινών τους λειτουργιών, το λιμάνι και η
πόλη θα έπρεπε να συζητήσουν και να συμφωνήσουν σε στρατηγικές επιλογές,
ιδιαιτέρως για θέματα που αφορούν στον έλεγχο και την χρήση χώρων όπου το
λιμάνι σταματά να χρησιμοποιεί για τη παραγωγή λιμενικών υπηρεσιών
(εγκαταλελειμμένες περιοχές στο λιμάνι, λόγω μεταφοράς λιμενικών δραστηριοτήτων
σε άλλες περιοχές και μπορούν να χρησιμοποιηθούν για κατοικίες, ψυχαγωγικούς
σκοπούς ή ακόμα και για μεγάλης κλίμακας έργα ανάπλασης, αστικά πάρκα ή κέντρα
συνεδρίων).
Η αναγκαιότητα της συνεργασίας
Η έννοια της πόλης-λιμανιού, ως σύστημα που λειτουργεί στη
βάση της συνέργιας, συνοψίζει ιδανικά την λογική και το αποτέλεσμα της
συνεργασίας μεταξύ της πόλης και του λιμανιού της, το οποίο όμως μπορεί να αποδώσει
καρπούς µόνο αν τα δύο μέρη συµφωνούν σε ένα καθαρό πλαίσιο για τις
πολιτισμικές, οικονομικές και χωροταξικές τους σχέσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου