O IMO και οι ευθύνες προς την "κοινωνία των εθνών"

Ο ΙΜΟ έχει ήδη χάσει κάποιες προθεσμίες, να υποβάλει παγκόσμιους κανόνες, για την εκπομπή από τη Ναυτιλία των αερίων, των σχετικών με το φαινόμενο του θερμοκηπίου...

• ·       Το 2002, το έκτο ευρωπαϊκό πρόγραμμα περιβάλλοντος, τον κάλεσε να αναλάβει δράση μέχρι το 2003...
• ·       Το 2009, ως μέρος της Οδηγίας για τον Επιμερισμό των Προσπαθειών, έχασε την προθεσμία που είχε προταθεί μέχρι το 2011...
• ·       Το 2019, για την προσαρμογή στις Ευρωπαϊκές δεσμεύσεις για τα αποθειωμένα καύσιμα και τα σχετικά με την 1η Ιανουαρίου 2020...
• ·       Και τώρα, με δικαιολογία τα του Κορωνοϊού, φαίνεται να χάνει, καθυστερώντας τις τεχνικές μελέτες που είχε δεσμευθεί για τον Απρίλιο, τις σχετικές πάλι προθεσμίες...

Η τακτική και η θεωρία των καθυστερήσεων, με την "μπάλα στις εξέδρες", δεν συνάδει με συμπεριφορά "παγκόσμιου ρυθμιστικού οργανισμού" ο οποίος να δικαιολογεί την υποστήριξη των κρατών, όσων τουλάχιστον λειτουργούν, δομημένα, με βάση το σύστημα της "αστικής δημοκρατίας δυτικού τύπου" και σίγουρα αυτή η τακτική των καθυστερήσεων έχει "κοντή" προοπτική...

Ας θυμηθούμε την έντονη διεθνή αντίδραση και αμφιβολία για αυτήν καθ'αυτήν την ύπαρξή του και την αξία της θεσμικής του λειτουργίας, που είχε προκαλέσει ο ίδιος ο ΙΜΟ, με πολλά σχόλια από εκπροσώπους μεγάλων και σημαντικών κρατών για την παγκόσμια διακυβέρνηση...

Ήταν πράγματι σοκαριστική έκφραση αυτή που είχε διατυπωθεί τότε, ότι ο ΙΜΟ «... ενισχύει ακόμη περισσότερο την ανυποληψία μιας υπηρεσίας του ΟΗΕ, η οποία ήδη είναι ιδιαίτερα αμφισβητούμενη...».

Όπως το γεγονός ότι οι ΗΠΑ, κάποια στιγμή στα τέλη της προηγούμενης δεκαετίας, επανεξέταζαν το κατάλληλο επίπεδο της δέσμευσής τους στην Unesco, για τον συγκεκριμένο Οργανισμό, όπως και πρόταση για δημιουργία άλλου οργάνου παρέμβασης και ρύθμισης, σε παγκόσμιο επίπεδο, για θέματα θαλασσίου περιβάλλοντος και ρύπανσης από τις θαλάσσιες μεταφορές, εκτός ΙΜΟ...

Επιλογές που δεν έλαβαν "σάρκα και οστά", ευτυχώς, μετά από δεσμεύσεις του ΙΜΟ ότι θα προσαρμοστεί στις σύγχρονες απαιτήσεις της "κοινωνίας των εθνών" για να μην κατηγορείται ότι υπηρετεί τις συντηρητικότερες, για την παγκόσμια οικονομία, εκ των απόψεων μιας κατά τα άλλα πληθυντικής "κοινωνίας των πλοιοκτητών"…

Όπως είχε γράψει τότε ακριβώς, κάποιος σημαντικός διαμορφωτής επιλογών (θεσμικής αρμοδιότητας), στο Twitter:  “... για να αποκτήσει σημασία και αξία αυτός ο οργανισμός και να σταματήσει να προωθεί την ψεύτικη ιστορία του..., Να μην αποτελεί ντροπή για την Unesco...”…