Πούλα… Πούλα τώρα, πριν μας πάρει είδηση η τοπική επιχειρηματικότητα.

Πολλοί/ες είναι αυτοί που "κομπάζουν" για την εξέλιξη, μετά τη πώληση των Λιμανιών του Πειραιά και της Θεσ/νικης...

Καταγράφω απλώς την άγνοια που υπάρχει για τις "εξωτερικότητες" στην οικονομία και όχι μόνο, αυτών των επιλογών, που όλο και περισσότερο στο επόμενο διάστημα θα ενημερωνόμαστε και μάλιστα από έγκυρους θεσμούς...

Προσοχή δεν αναφέρομαι σε όσους είναι εγγεγραμμένοι σε λίστες μισθοδοσίας και που κάνουν καλά τη δουλειά για την οποία τους προσέλαβαν...

Αναφέρομαι σε όσους γνωρίζουμε το "πρόβλημα" και σιωπούμε, γιατί δεν αντέχουμε να αντιπαρατεθούμε με τη στρέβλωση που έχει επιχειρηθεί και έχει ηγεμονεύσει...

Ας ξανα-μελετήσουμε λίγο τον Musgrave R.A. (1969) για να ξεφύγουμε από τη σκόπιμη "Βαβέλ"...

Έτσι θα συνεννοηθούμε για το πως ορίζεται το "Ιδιωτικό" αγαθό, πως το "δημόσιο", το "μεικτό", το "κοινωνικό" κλπ...

Για να εννοούμε τα ίδια πράγματα και να μπορούμε να συμφωνούμε ή να διαφωνούμε χωρίς να χάνεται η μπάλα...

Επί της λιμενικής βιομηχανίας του μεγέθους των λιμανιών Αλεξανδρουπόλεως, Καβάλας, Βόλου και Ηγουμενίτσας και των ιδιαίτερων ναυλαγορών που εξυπηρετούν όπως και της δικής τους “ενδοχώρας” και με βάση τη θεωρία των δημόσιων οικονομικών, πρόκειται περί "ιδιωτικού" αγαθού, που για συγκεκριμένες κατηγορίες μεταφορών και εμπορευματικών ροών, πρέπει να υπάρχει εθνική μέριμνα (ρυθμιστικού χαρακτήρα), για δυνατότητα συγκεκριμένου επίπεδου διευκόλυνσης και ποιότητας υπηρεσιών, που αφορούν σε νησιωτικές μεταφορές ή ακόμη και ενίσχυση ειδικών κλάδων παραγωγής της εθνικής οικονομίας, με επιλογή της εκάστοτε κυβερνήσεώς μας.

Ορίζεται λοιπόν ένα σημαντικό ποσοστό των λιμενικών υπηρεσιών των συγκεκριμένων αυτών λιμανιών, με βάση τη θεωρία, ως "ιδιότυπο" ή μεικτό αγαθό (merit good)...

Θα επαναλάβουμε συνοπτικά όσα έχουμε υποστηρίξει…

Αυτό που συνέβη με τα δυο μεγαλύτερα λιμάνια της χώρας αποτελεί παγκόσμιο παράδοξο…

Με κυρίαρχη ευθύνη του ΤΑΙΠΕΔ (υβριδικού και ανεξέλεγκτου, σε επίπεδο αστικής δημοκρατίας, φορέα) και της σκόπιμης πλέον άγνοιας περί τα της λιμενικής βιομηχανίας, από τους παράγοντες και στελέχη του…

Η επικρατούσα αντίληψη στη Ν.Δ., με μετέπειτα συναίνεση του ΠΑΣΟΚ στη φάση της συγκυβέρνησής τους, ήταν αυτή του «…πούλα… πούλα…» και έτσι αστόχαστα οδηγηθήκαμε στη μετατροπή κρατικών μονοπωλίων, με μια κίνηση, σε ιδιωτικά μονοπώλια κάτι που δεν θα το συναντήσεις σε καμιά χώρα της Ε.Ε..

Η τυπική μετάβαση από το δημόσιο στο ιδιωτικό μονοπώλιο ολοκληρώθηκε με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, που ως αντιπολίτευση αντιμαχόταν ακόμη και τις επί μέρους παραχωρήσεις (υποπαραχωρήσεις) δραστηριοτήτων στα λιμάνια…

Η διαδικασία λοιπόν, που εξελίσσεται αυτές τις μέρες και ως συζήτηση είχε ξεκινήσει εδώ και πολύ καιρό, αφορά στα τρία από τα δέκα (10) υπόλοιπα λιμάνια, Ανώνυμες μονομετοχικές Εταιρείες, που έχουν περάσει στην αρμοδιότητα – ιδιοκτησία – του ΤΑΙΠΕΔ το οποίο διαχειρίζεται την περιουσία που του έχει παραχωρηθεί λόγω μνημονίων, στο όνομα των δανειστών της χώρας..

Κανείς και ούτε η Επιτροπή περί τον κο Πισσαρίδη, δεν μπορεί να αγνοήσει ότι τα λιμάνια αυτά μπορούν να προσφέρουν σημαντικά οφέλη στις τοπικές κοινωνίες…

Για αυτά τα περιφερειακά λιμάνια σημαντικό λόγο και ρόλο πρέπει να έχει η τοπική επιχειρηματικότητα…

Αυτή, θεσμικά να αναλάβει πρωτοβουλίες και να υποστηρίξει τις δικές της ανάγκες, συνεπενδύοντας σε επιχειρηματικά – εμπορευματικά – πάρκα τοπικής εμβέλειας και ταυτόχρονα να βρει διέξοδο στην – ήδη υπάρχουσα – εξωστρέφειά της.